RegułyChaosu

W czasach, kiedy miałem coś wspólnego z zarządzaniem, w świecie projektów było takie powiedzenie: „szybko, tanio, dobrze – wybierz dwa”. Choć traktowane było jak anegdotka, w rzeczywistości było to (i jest nadal) bardzo, ale to bardzo prawdziwe. W świecie architektury są bardzo podobne dylematy, choć nie da się ich opisać aż tak prostym stwierdzeniem. Sposób kształtowania architektury musi nadążać za zmianami w otoczeniu, przyspieszeniem, złożonością, wykładniczym wzrostem ilości danych oraz rosnącymi oczekiwaniami „czynienia magii”, czyli dokonywania cyfrowych transformacji z użyciem BigData (już niemodne), blockchain (moda już przemija), AI/ML (na pewno pozostanie) i czego tam jeszcze trzeba użyć. Poniżej propozycje zmian w sposobie i otoczeniu kształtowania architektury pozwalających na radzenie sobie ze znaczącymi dylematami.

Biorąc pod uwagę prosty fakt, że współczesny świat technologią IT stoi, co do zasady umiemy (jako ludzkość, nie koniecznie każda organizacja) robić zwinnie całkiem spore „systemy informatyczne”. Ciągle jednak jest długo (i coraz dłużej) i drogo (i coraz drożej), a do tego z czasem (coraz krótszym) każdy, nawet najlepiej zrobiony system staje się ciężarem. Nie wszystko można zrzucić na marketing dostawców technologii IT i wciskanie kolejnej „wielkiej technologii rozwiązującej wszystkie problemy (znane i nieznane)”. Podstawowy problem musi więc polegać na czymś innym.

W każdej firmie, w której informatyka ma jakieś znaczenie, znajdzie się jakiś CRM, ERP czy BI. Są to systemy o wieloletniej historii, wdrażane według stabilnych i dobrze udokumentowanych metod, obrośnięte zasadami governance. Ich niewątpliwymi zaletami są zdolność do zapewnienia kompleksowego rozwiązania dla znaczącej – w wielkości i istotności – części działań biznesowych oraz gotowość do działania „od dnia zero”. Po kilku latach okazuje się jednak, że coraz częściej stają się przeszkodą.

Czytając wpisy z serii Hybrid Multicloud można byłoby dojść do wniosku, że za chwilę całe ogólnocywilizacyjne IT będzie w rękach i pod pełną kontrolą kilku firm. Czyżby świat IT uzyskał ostateczną postać poukładania, w której wszystko jest już jasne i wszystko wreszcie wiadomo?

Skoro już prawie wiemy, że IT będzie z gniazdka (choć po prawdzie to w kilku gniazdek), trzeba zacząć się z tym oswajać. Skoro to nieuniknione, warto spojrzeć, co to zmienia w zakresie typowych obowiązków ludzi z informatyki. Moja ulubiona sfera takiej działalności to Operations & Maintenance (O&M) i to jest ciekawy przykład ilustrujący inną stronę złożonej chmurowości, czy też złożoności chmurowej.

Termin zwinności (agile, agility) robi karierę. Zachwycamy się podejściem zwinnym, w coraz to nowych obszarach. Wręcz zaczynamy to traktować jak nowe lekarstwo na „całe zło”. Jestem absolutnym fanem włączania cech zwinności w każdy z obszarów moich zawodowych zainteresowań. Agile jednak ponosi klęskę za klęską i wcale nie wynika to z tych cech, lecz z praktyki ich wykorzystania. No więc jak to jest w praktyce?

Do tego, że składową przekazu dotyczącego Cloud Computing  jest marketingowo wzmacniany hype nie trzeba chyba przekonywać. O krytycznym spojrzeniu na skalę hype w komunikacji zagadnień chmurowych, na przykład w odniesieniu do uzasadnień finansowych usług chmurowych, napisano już wiele. Rzecz jasna, nie tak wiele, jak marketingu w tej sprawie. Dodałem także kilka groszy od siebie do tej publicznie prowadzonej dyskusji. Jednym z warunków urzeczywistniania tak fantastycznych business case jest zdolność do prowadzenia skutecznych procesów zakupowych. Czy kontekst zakupów chmurowych coś tu namiesza?

O tym, że co innego kieruje architekturą systemu chmurowego już uprzejmie donosiłem. Siły ekonomiczne, choć najmocniej odczuwalne w praktyce działań z rozwiązaniami chmurowymi, nie są jednak jedynymi czynnikami wpływu. W kilku innych przypadkach trzeba się będzie najprawdopodobniej od nowa nauczyć obsługi codziennych zadań związanych z posiadaniem ICT.