RegułyChaosu

Seria projektów, w jakich brałem udział przez ostatnie dwa lata, stanowi dowód takiej tezy. A jeśli nie dowód, to jest przynajmniej bardzo zasadnym powodem dla głębokiej refleksji na temat pomiaru finansowych aspektów realizacji projektów informatycznych.

Na fali natłoku syntez, podsumowań i retrospekcji dotyczących minionego roku, nie sposób nie dokonywać takich rachunków pośród własnych doświadczeń. W mojej świadomości ten rok zapisał się pod znakiem przejścia podejścia agile z pozycji potencjalnych możliwości do praktyki. Fundatorzy systemów IT rozumieją już, że nie ma innego wyjścia, choć nie są jeszcze w stanie skutecznie konstruować takich projektów. Jednak próbują. Jak to wygląda ze strony dostawców?

Niniejszy wpis to opowieść z cyklu: „Wszyscy wiedzą, jak powinno być, a jednak robią inaczej”. Przez ostatnich kilka lat uczestniczyłem w projektach informatycznych o dużym znaczeniu dla firm finansujących te projekty. Oglądałem wdrożenia systemów sprzedażowych, bilingowych, obsługi klienta, platform usługowych, systemów transakcyjnych. Skoro system informatyczny, to trzeba testować, prawda?

W naturze otaczającego nas świata są dwie cechy – z perspektywy cywilizacji paskudne – nieuporządkowania i nieoznaczoności. I to bez względu na skalę. Nieuporządkowanie „wyłazi” zarówno z termodynamiki jak i psychologii. Nieoznaczoność „rozsiada się” od zasady Heisenberga po zasady projektowe („dobrze, szybko, tanio – wybierz dwie”). Gdyby pozostawić światu „wolną rękę”, to entropia by rosła i nic nie byłoby pewne. Taka konstatacja odnosi się do życia ogólnie, jak i do zarządzania ICT. Cywilizacja tego dobrze nie znosi…