RegułyChaosu

Odpowiedź w wersji „streszczenia dla kierownictwa”: oczywiście, że tak i daje się tak działać. W tradycyjnej typologii projektów IT, projekty BI (Business Intelligence) postrzegane są jako „ciężkie” – dużo analiz, dużo programowania, dużo infrastruktury, zanim zbudowana będzie „wartość biznesowa”, którą można się już pochwalić. Wszystkie te lematy są już bardzo wiekowe i – w dzisiejszych czasach – często nie są prawdziwe.

W dzieciństwie słyszałem, że żadna praca nie hańbi – każda męczy. Później, już w dorosłym życiu, uzupełniłem, że każda praca stresuje, choć w różnym stopniu. Bagaż doświadczenia konsultanta pozwala mi także twierdzić, że taki „zawód” dodatkowo może być mocno frustrujący. Co z tym zrobić?

Od pewnego czasu nawet w tzw. mainstreamowych publikacjach na temat IT pojawiają się wypowiedzi sugerujące, że czasy opłacalności budowy systemów na miarę minęły bezpowrotnie. Dzisiaj to wykorzystanie istniejących rozwiązań tworzy przewagę konkurencyjną, nie zaś budowa „doskonale dopasowanych do potrzeb” systemów. Kilka lat temu krytyczna publikacja “IT Doesn’t Matter” (Nicholas G. Carr) wzbudziła „święte oburzenie” i wywołała długą dyskusję. Po kilku latach wygląda jednak na to, że miał on rację.

To zdanie, jakie słyszę od szefów projektów IT, jest bez wątpienia prawdą. Sprzęt to jedyny komponent stosu technologii informatycznej, który musi być fizycznie dostarczony. Na to potrzeba czasu, choć nie sam czas dostawy (Lead Time) jest tu decydujący – najpierw ktoś go musi kupić. Pomijając sztuczki i triki zakupowe, sprzęt jest zwykle zamawiany na początku projektu i sporo czasu upłynie, zanim zacznie być wykorzystywany w stopniu zamierzonym. Tak, zakupy sprzętu zwykle zabierają tyle czasu.

Projekt, w jakim ostatnio uczestniczę, jest „nasączony” różnymi terminami zawierającymi chyba wszystkie możliwe formy i odmiany słowa „biznesowy” – model biznesowy, widoki biznesowe, wymagania biznesowe, architektura biznesowa. I niby nie ma w tym nic złego, bo przecież dobrze, że IT odnosi się jakoś do biznesu – tylko właśnie, do czego się odnosi?

To kolejne zdanie, jakie często słyszę od moich klientów, albo wyczytuję je z wyrazu twarzy, kiedy próbują zrozumieć, co takiego „ten cały złom” robi – kiedy robi to, co ma robić. Zagadnienie to ma dwa „dna” – oczywiste i behawioralne.

Oczywiste „dno” jest często artykułowane przez menedżerów IT – struktura infrastruktury i sposób

Seria projektów, w jakich brałem udział przez ostatnie dwa lata, stanowi dowód takiej tezy. A jeśli nie dowód, to jest przynajmniej bardzo zasadnym powodem dla głębokiej refleksji na temat pomiaru finansowych aspektów realizacji projektów informatycznych.

Od pewnego czasu moje życie konsultanta uczy mnie pokory. Przez kilka ostatnich lat wydawało mi się, że już „tak wiele widziałem”, że niewiele jest mnie w stanie zaskoczyć. A tu proszę, nowy projekt i niemalże każdego dnia uczę się czegoś nowego. Trochę smutne, że to głównie doświadczenia negatywne, ale to przecież także nauka. Podobnie, jak przez lata poznawałem głębie znaczenia terminu „problemy komunikacyjne”, tak teraz poznaję nowe znaczenie „trudności we współpracy z dostawcą”.